Tag Archive for: «Ընտանիքամետ գործատու» տարբերանշան

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել է «Ընտանիքամետ գործատու» էսսեների և բլոգային նյութերի մրցույթ։ Մրցույթն իրականացվում է «Հանուն ընտանիքամետ աշխատավայրի» ծրագրի շրջանակում՝ Հայաստանում ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի հետ համագործակցությամբ։

Ստորև ներկայացնում ենք մրցույթի հայտը՝  առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ։

Նշում․ Հեղինակի կողմից նշված փաստերի, իրադարձությունների իրավասիությունը կազմակերպության կողմից չի ստուգվում։

***

(էսսե)

Փոխելով մտածելակերպը` կփոխեք նաև արձագանքը։

Համոզմունքները ձևավորում են աշխարհի մասին պատկերացումները, ինչպե՞ս ենք շփվում գործընկերների հետ և ինչպես ենք ընդունում մարտահրավերները:
Մեզ ստիպել են տարանջատել աշխատանքն ու անձնական կյանքը:
Բայց մարդն այլ մոտեցում ունի։

Փոփոխված մոտեցում․ ընտանեկան արժեքների ինտեգրումն աշխատանքում

Ի՞նչ կլինի, եթե աշխատավայրում որդեգրենք նույն արժեքները, որով առաջնորդվում են առողջ ընտանիքներում`

• վստահություն,
• բաց հաղորդակցություն,
• ճկունություն և աջակցություն։

Իսկ եթե այդ նույն սկզբունքները կիրառենք աշխատավայրո՞ւմ։

Հետազոտությունները փաստում են, որ դեռ մանկուց մեր մտածելակերպը ձևավորվում են գովասանքն ու պիտակները։
Նպատակը, սակայն, կատարելությունը չէ, այլ աճը։
Աճն սկսվում է այն պահից, երբ հասկանում ես՝ որտեղ ես գտնվում ու ուր ես ուզում հասնել։

Ընտանեկան մտածողություն ունեցող ընկերությունը՝

• ստեղծում է մշակույթ, որտեղ մարդկանց գնահատում են և աջակցում, ոչ թե պարզապես ղեկավարում,
• խթանում է բաց հաղորդակցությունը՝ նվազեցնելով կոնֆլիկտները,
• արժևորում է բարեկեցությունը ավելի, քան արդյունավետությունը։

Ժամանակակից աշխատավայրը չի ստիպում ընտրել ընտանիքի և հաջողության միջև, այլ ինտեգրում է երկուսն էլ։
Ընտանեկան արժեքներ դավանող ընկերությունը ոչ թե կառավարում է աշխատակիցներին, այլ գնահատում է նրանց։
Արդյունքում` իրեն գնահատված զգացող մարդու աշխատանքային արդյունավետությունն աճում է, նվազում է սթրեսը, մարդը հակվում է համագործակցության։

«Երազանքների մտածելակերպի» ներդրումը աշխատավայրում

Սա միջավայր է, որ խթանում է լավատեսությունը, ստեղծագործականությունը և հաջողելու պատրաստակամությունը:
Այն թույլ է տալիս աշխատակիցներին զարգանալ, ոգեշնչվել և ներդաշնակություն գտնել անձնական և մասնագիտական նպատակների ծիրում։ Պատասխանատվությունը արդյունավետ կերպով բաշխելը ոչ թե վերահսկումն է, այլ առաջնահերթությունների սահմանումը, կայուն համակարգերի ներդրումը այդ գործում:

Կանանց մասին

Կանայք շատ ավելի հաճախ են միաժամանակ մի քանի դեր կատարում՝ մասնագետ, մայր, առաջնորդ, տնային տնտեսուհի, կին։

Նրանց աջակցելու և աշխատանքային միջավայրն ավելի ճկուն դարձնելու համար կարելի է․

• սահմանել ճկուն աշխատանքային գրաֆիկ, որը կստեղծի հավասարակշռություն աշխատանքի և ընտանիքի միջև,
• մշակել ընտանիքի շահերից բխող քաղաքականություն՝ բոլոր աշխատողների համար։
• դիտարկել անձնական պարտականությունները որպես ուժ, ոչ թե որպես խոչընդոտ։

Հոգեբանական գործիքներ (CBT)

• Վերափոխման մեթոդ. Դրական տեսանկյունից նայել իրավիճակին
• Վարժություններ ինքնավստահության, ինքնագնահատականի բարձրացման և զգացմունքների կառավարման համար, օրինակ՝ «3 լավ բան, որ այսօր արել ես»։

Ընտանիքն աջակցում է քեզ, դու՝ ընտանիքին:
Պարզ բանաձև կիրառենք` միավորել, հաղորդակցվել, աջակցել

• Միավորել այն արժեքները, որոնք խրախուսում են աշխատանք-անձնական կյանք հավասարակշռությանը։
• Ազատ շփվել. երբ մարդիկ զգում են, որ իրենց լսում են, ավելի ստեղծագործ են դառնում։
• Աջակցել թիմերին. Մարդիկ լքում են ոչ թե աշխատանքը, այլ թունավոր միջավայրը։ Երբ միջավայրն անվտանգ է, կա փոխվստահություն, աշխատակիցն իրեն լավագույնս է դրսևորում:

Ի՞նչ անել, երբ միջավայրը թունավոր է

Հստակ է մի բան. Մենք ունենք ընտրելու և մեր վերաբերմունքը փոխելու ուժ:
Եթե աշխատավայրն անտանելի շատ էներգիա է խլում, պետք է․

• անձնական սահմաններ դնել
• սթրեսը կառավարելու առողջ սովորույթներ ձևավորել,
• փնտրել աճի հնարավորություններ՝ առանց անտեսելու ինքներս մեզ:

Օրվա մարտահրավերը․

• Եթե ղեկավար ես, հարցրու քեզ՝ աջակցո՞ղ միջավայր ես ստեղծում, թե՞ պարզապես կառավարում ես։
• Եթե աշխատող ես, սկսիր նվազագույնից. սահմաններ դիր, խոսիր, պահանջիր` ըստ կարիքի։
• Եթե ծնող ես, հիշի´ր՝ այն որակները, դրսևորում ես տանը՝ համբերատարություն, հարմարվողականություն, զիջելու պատրաստակամություն, վերլուծելու ունակություն, նույն այն հմտություններն են, որ քեզ լավ մասնագետ են դարձնում։

Երբ մեր ընտանիքի լավագույն արժեքները բերում ենք աշխատանքային միջավայր, մենք ոչ միայն ավելի լավ բիզնես ենք կառուցում, այլև ավելի լավ աշխարհ։

Այն, ինչ առավելագույնս արժևորում ենք տանը, մեր հաջողության հիմքն է նաև աշխատավայրում:

Հեղինակ՝ Հայկուհի Մազմանյան

Հոդվածը հրապարակվել է Armenian HR Association կայքում

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել է «Ընտանիքամետ գործատու» էսսեների և բլոգային նյութերի մրցույթ։ Մրցույթն իրականացվում է «Հանուն ընտանիքամետ աշխատավայրի» ծրագրի շրջանակում՝ Հայաստանում ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի հետ համագործակցությամբ։

Ստորև ներկայացնում ենք մրցույթի հայտը՝  առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ։

Նշում․ Հեղինակի կողմից նշված փաստերի, իրադարձությունների իրավասիությունը կազմակերպության կողմից չի ստուգվում։

***

(էսսե)

«Որոտանի հիմնական դպրոցում աշխատելը ինձ համար վաղուց արդեն պարզապես աշխատանք չէ․ դա համայնք ապրելու, միասին ուժեղանալու և միմյանց ընտանիք դառնալու մի ձև է։ Ես այստեղ աշխատում եմ ավելի քան տասը տարի, և այս
դպրոցը հենց այն վայրն է, որտեղ մարդուն նախ տեսնում են որպես մարդ, հետո՝ որպես աշխատող։ Եվ դա է, ըստ իմ համոզմունքի, ընտանիքամետ գործատուի ամենակարևոր հատկանիշը։

Ես երեք բալիկների մայր եմ։ Մայր լինելու ուրախությունն ու դժվարությունները միշտ ինձ հետ են, և դպրոցը դարձել է այն տեղը, որտեղ
այդ պատասխանատվությունը ոչ թե խանգարում է աշխատանքիս, այլ ընդունվում է, հասկացվում ու արժևորվում։ Երբ համայնքում ծանրաբեռնվածությունն աճում է, երբ ծնող-ուսուցիչ լինելը միահյուսվում է և պահանջները բազմապատկվում
են, ես գիտեմ, որ միայն չեմ։ Մեր տնօրենը, կոլեկտիվը, վարչական անձնակազմը միշտ մոտենում են մարդկային՝ առանց ճնշման, առանց վախի, առանց ավելորդ պահանջների։ Այդ վերաբերմունքը ոչ միայն կարգավորում է աշխատանքային օրը, այլ ուժ է տալիս շարունակելու նույնիսկ այն օրերին, երբ հոգնությունն ավելի ծանր է թվում։

Մեր դպրոցում կա փոխօգնության իրական մշակույթ։ Եթե երեխան հիվանդ է, եթեհամայնքում խնդիր է առաջանում, եթե ուսուցիչներից մեկը դժվարության մեջ է, մենք բոլորս անմիջապես զգում ենք դրա շուրջ ստեղծված մեղմ, աջակցող մոտեցումը։ Գրաֆիկը հաճախ ճկվում է, պարտականությունները կազմակերպվում են այնպես, որ մարդը չզգա իրեն մեղավոր կամ ճնշված։ Սա այն բանն է, որ ոչ
մի հրահանգով չի ստեղծվում․ սա կոլեկտիվի մշակույթն է, որը ձևավորվել է խնամքով, վստահությամբ և իրար հանդեպ հարգանքով։

Որպես փոքր համայնքի ուսուցիչ՝ ես հաճախ եմ զգում, թե որքան մեծ պատասխանատվություն ունեմ ոչ միայն դասարանների, այլև ամբողջ գյուղի հանդեպ։ Եվ հենց այդ ծանրաբեռնվածության պահին է, որ հատկապես կարևոր է լինել մի աշխատավայրում, որտեղ գնահատում են ոչ թե միայն աշխատանքը, այլև մարդու ամբողջ կյանքը՝ իր երեխաներով, ընտանիքով, հոգսերով և երազանքներով։ Որտեղ ոչ ոք քեզ չի պահանջում լինել «կատարյալ», այլ պարզապես աջակցում է, որ շարունակես լինել լավագույնն այն պայմաններում,որոնք ունես։

Որոտանի դպրոցը իմ համար ընտանիք է հենց այդ պատճառով։ Այստեղ ես աշխատում եմ վստահությամբ, որ ինձ կհասկանան, կաջակցեն, կընդունեն։ Եվ ես համոզված եմ՝ ընտանիքամետ գործատուն այն է, որը թույլ է տալիս աշխատողին զգալ, որ ինքը միայնակ չէ։ Մեր դպրոցը դա անում է ամեն օր, ամեն իրավիճակում, ամեն պահի՝ առանց բարձրաձայնելու, բայց անընդհատ ներկայությամբ։
Այս է պատճառը, որ այս դպրոցը, իմ դպրոցը, ես ներկայացնում եմ որպես ընտանիքամետ գործատու։»

Հեղինակ՝ Շուշան Խաչատրյան

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել է «Ընտանիքամետ գործատու» էսսեների և բլոգային նյութերի մրցույթ։ Մրցույթն իրականացվում է «Հանուն ընտանիքամետ աշխատավայրի» ծրագրի շրջանակում՝ Հայաստանում ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի հետ համագործակցությամբ։

Ստորև ներկայացնում ենք մրցույթի հայտը՝  առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ։

Նշում․ Հեղինակի կողմից նշված փաստերի, իրադարձությունների իրավասիությունը կազմակերպության կողմից չի ստուգվում։

***

(էսսե)

Ես ներկայացնում եմ «Միջազգային և համեմատական իրավունքի կենտրոն» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը: Թիմին միացել եմ համեմատաբար վերջերս, սակայն միևնույն գործատուի հետ նախկինում էլի շատ տարիներ աշխատել ենք մեկ այլ թիմում: Կարծում եմ, որ մեր գործատուն ընտանիքամետ է հետևայալ պատճառաբանությամբ. Աշխատանքում դրական արդյունքներ ու որևէ առաջընթաց դժվար է ունենալ, եթե չլինի աշխատանք-կյանք հավասարակշռությունը: Եթե գործատուն պարբերաբար ներգրավվի աշխատակցին աշխատանքային գործընթացում՝ հարկադրելով նրան աշխատել լրացուցիչ ժամեր, չարաշահի նրա հանգստի իրավունքը հանգստյան օրերին և հնարավորություն չտա թիմակցին վերականգնվել ու իր կյանքը լցնել աշխատանքից բացի ուրիշ այլ գործունեությամբ՝ հոբբի, սպորտ, շփում մտերիմների հետ, պասիվ հանգիստ: Նման իրավիճակում աշխատակիցը հնարավորություն չի ունենա իրացնել իր անձնական ու ընտանեկան կյանքի իրավունքը, հանգստի իրավունքն ու մշակութային մի շարք իրավունքներ: Իմ գործատուն քաջ գիտակցում է աշխատանք-կյանք հավասարակշռության կարևորությունը ու խրախուսում է այն: Խրախուսում է, որ իր թիմակիցները ժամանակ տրամադրեն անձնական կյանքին ու մտերիմաների հետ շփումներին, առողջությանը ու հանգստին, սպորտին ու սիրած զբաղմունքին և առհասարակ բազմաբևեռ կյանք ունենալուն:

Մեր թիմում կան մարդիկ ովքեր համատեղում են ուսումն ու աշխատանքը: Եվ մեր գործատուն այս առումով ճկուն է ու ընձեռում է հնարավորություն աշխատել ճկուն ժամեր ու համատեղել աշխատանքը կրթության հետ: Նաև, եթե թիմակիցներից մեկը անձնական ու մասնագիտական զարգացման որևէ դասընթացի, ծրագրի է ուզում մասնակցել՝ մեր գործատուն կրկին անգամ բաց է և ողջունում է նման նախաձեռնությունները, թիմակիցների մասնագիտական զարգացումն ու կայացումը: Երբ աշխատանքը ավելին է, քան աշխատանքային պարտականությունների կատարման գործընթացը, երբ հնարավորություն է ընձեռնվում շարունակական կրթության ու զարգացման համար, դա, ինչ խոսք, նաև շատ մոտիվացնող է և դրդում է էլ ավելի լավ դրսևորվել աշխատանքի մեջ:

Իմ գործատուն, աշխատավայրում իր վարած քաղաքականությամբ, խրախուսում է ընտանիքի կազմումն ու երեխաներ ունենալը: Օրինակ, նախկինում երբ համագործակցել ենք իրար հետ մեկ այլ թիմում, մեր մի թիմակից աղջիկ ամուսնացավ ու ընտանիք կազմեց: Մեր թիմակիցը իր ցանկությամբ հեռացավ աշխատանքից, սակայն հետագայում, երբ երեխայի էր սպասում՝ կրկին ցանկություն հայտնեց վերադառնալ աշխատանքին: Մեր գործատուն բաց էր ու շատ ողջունում էր մեր թիմակցի կյանքի փոփոխված հանգամանքները, աշխատակցին տրվեց նման հնարավորություն և նա աշխատեց մինչև դեկրետ գնալը: Սա միայն մեկ օրինակ է, բայց մեր գործատուն առհասարակ միտված է երկարաժամկետ հարաբերությունների հաստատմանը իր աշխատակիցների հետ և բնականաբար գիտակցում է, որ այդ համատեղ ճանապարհին թիմակիցների կյանքի հանգամանքները կարող են և փոփոխվել, ուստի և նկատի է ունենում այդ հանգամանքները:

Նաև, մեր գործատուն քաջ գիտակցում է, որ յուրաքանչյուրիս ընտանիքում կամ անձնական կյանքում կարող են որոշակի չկանխատեսված հանգամանքներ առաջ գան: Եվ եթե թիմակիցներից որևէ մեկը՝ ընտանեկան հանգամանքներով պետք է բացակայի աշխատանքից կամ աշխատանքից շուտ հեռանա, մեր գործատուն արտոնում է դա և խրախուսում, որ մեր թիմակիցը արդյունավետորեն լուծի առաջ եկած խնդիրները կամ պատշաճ ժամանակ տրամադրի ընտանիքին, անձնական հարցին կամ առաջ եկած հանգամանքին:

Իմ գործատուի նման քաղաքականությունն ու վերաբերմունքը իր թիմին հնարավորություն է տալիս թիմակիցներին աշխատել առանց ավելորդ լարվածության ու սթրեսի՝ արդյունավետորեն կատարելով մեր առջև դրված նպատակները ու մաքսիմալ արդյունք ունենալ մասնագիտական գործունեության մեջ և կյանքում առհասարակ:

Հեղինակ՝ Մարիաննա Շիրոյան

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել է «Ընտանիքամետ գործատու» էսսեների և բլոգային նյութերի մրցույթ։ Մրցույթն իրականացվում է «Հանուն ընտանիքամետ աշխատավայրի» ծրագրի շրջանակում՝ Հայաստանում ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի հետ համագործակցությամբ։

Ստորև ներկայացնում ենք մրցույթի հայտը՝  առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ։

Նշում․ Հեղինակի կողմից նշված փաստերի, իրադարձությունների իրավասիությունը կազմակերպության կողմից չի ստուգվում։

***

Ես աշխատում եմ ընտանիքամետ աշխատավայրում՝ ընտանիքամետ գործատուի հետ։ Այո՛, հետ և ոչ թե մոտ։ Եկեք՝ պատմեմ։ Թվում է՝ բախտավոր և աշխատանք բառերն այնքան էլ համադրելի և համատեղելի չեն։ Աշխատանքի մասին խոսելիս առավել հաճախ խոսում ենք ջանքի, ձգտման, նպատակների, ժամկետների մասին, բայց ոչ բախտի։ Այսուամենայնիվ, հենց այդ բառն է մտքիս գալիս, երբ մտածում եմ իմ աշխատանքի մասին։ Ես բախտավոր եմ, որովհետև իմ աշխատավայրում տեսնում են մարդկանց, ոչ թե պաշտոններ, լսում են պատմությունները գրաֆիկներից ու վերջնաժամկետներից դուրս և գնահատում են աշխատակցին՝ անկախ կատարողականի ցուցանիշներից։ Ընտանիքամետ լինելը միայն ներքին ընթացակարգերի կամ քաղաքականությունների հարց չէ․ դա վերաբերմունք է, համոզմունք, որ աշխատանքը պետք է համընթաց լինի կյանքին, ոչ թե փոխարինի այն։ Ընտանիքամետ ղեկավարը ոչ թե հանդուրժում է քո անձնական կարիքները, այլև իրական հարգանքով է վերաբերվում դրանց։ Այսպիսի աշխատավայրում ճկունությունը բացառություն չէ, այլ վստահության նշան։ Երբ կարող ես անկեղծ ասել, որ երեխան հիվանդ է կամ պարզապես պետք է մի օր հանգստանաս, և քեզ նայում են ոչ թե կասկածանքով, այլ ըմբռնումով։ Այդպիսի միջավայրում սկսում ես նկատել, որ մարդիկ չեն աշխատում ավելի քիչ կամ պակաս նվիրումով, երբ նրանց ազատություն են տալիս․ նրանք աշխատում են ավելի լավ, ավելի մեծ ձգտմամբ։

Ընտանիքամետ աշխատանքային մշակույթն ստեղծում է աշխատանքային միջավայր, որտեղ համբերատարությունն ու էմպատիան «փափուկ հմտություն» չեն, այլ ամուր հիմք, աշխատելաոճ և գաղափարախոսություն։ Գործատուի՝ աջակցող ու մարդասիրական մոտեցումը պրոֆեսիոնալիզմի այլ մակարդակ է։ Երբ աշխատակիցն իրեն ապահով և գնահատված է զգում, ստեղծագործականությունը ծաղկում է, երբ վստահությունը փոխարինում է վախին, արդյունավետությունն կրկնապատկվում է, երբ հավասարակշռությունը երկուստեք հարգվում է, մարդիկ աճում են և մոտիվացվում։ Այսպիսի միջավայրում չեն հաշվում քո աշխատած ամեն րոպեն, այլ քեզ հետ կիսում են աշխատանքային ժամը՝ ստեղծելու նոր բարիք։ Այսպիսի միջավայրի շնորհիվ աշխատկիցն առավել քան կարգապահ է, հետևողական և արդունավետ։

Ես իսկապես բախտավոր եմ այս հարցում և մասնիկն եմ մի թիմի, որն աշխատում է վերոգրյալ մոտեցմամբ։ Իմ աշխատանքը զոհաբերություններ չի պահանջում, այլ ակնկալում է, որ ես կապրեմ լիարժեք՝ միաժամանակ իմ նպաստն ունենալով կարևորագույն հարցերում։ Ես կարողանում եմ լինել մասնագետ՝ չդադարելով լինել ծնող, ընկեր, պարզապես մարդ, որը բացի աշխատանքից ունի այլ կյանք, որը լիարժեք է նաև աշխատանքով։ Այո՛, ես իսկապես հաջողակ եմ, որ աշխատում եմ ընտանիքամետ գործատուի մոտ։ Իմ աշխատավայրում մարդկայնությունը կարգախոս չէ, այլ ամենօրյա գործելակերպ, բարյացակամությունը թուլություն չէ, այլ ուժ, որտեղ ինձ ամեն օրը հիշեցնում են, որ հարգանքը, կարեկցանքը, էմպատիան և հավասարակշռությունը շքեղություն չեն, այլ կենսական անհրաժեշտություն։ Հպարտ եմ՝ լինելու այս թիմի լիարժեք անդամը։

Հեղինակ՝ Արփինե Գրիգորյան

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել է «Ընտանիքամետ գործատու» էսսեների և բլոգային նյութերի մրցույթ։ Մրցույթն իրականացվում է «Հանուն ընտանիքամետ աշխատավայրի» ծրագրի շրջանակում՝ Հայաստանում ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի հետ համագործակցությամբ։

Ստորև ներկայացնում ենք մրցույթի հայտը՝  առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ։

Նշում․ Հեղինակի կողմից նշված փաստերի, իրադարձությունների իրավասիությունը կազմակերպության կողմից չի ստուգվում։

***

(Էսսե)

Մայրանալու մի քանի տարվա վայելքից հետո անհրաժեշտ էր մտնել աշխատանքային

տարերքի մեջ՝ կյանքի կոչելով մասնագիտական կարողություններն ու ներքին այն մեծ ջիղը, որ չէր գործարկվել տարիների ընթացքում։ Հատկապես առաջին երեխայի դեպքում մայրական սրտի վախը, կասկածները, մտահոգությունները թույլ չեն տալիս մայրիկին հեշտությամբ բաժանվել երեխայից։ Անհրաժեշտ էր կայացնել այնպիսի որոշում, որը կլիներ փոխշահավետ թե՛ երկուամյա երեխայի, թե՛ աշխատանքի աժոտաժի մեջ մտնելու մեծ ցանկությւն ունեցող մայրիկի, եւ թե՛ ապագա գործատուի համար։ Եվ ահա «փայլատակեց» ուղեղս մի մտքով, որ երեխաս կհաճախի այն մանկապարտեզ, որտեղ կաշխատեմ ես։ Սկսվեցին աշխատանքային փնտրտուքները. նամակներ տարբեր մանկական կենտրոնների, մանկապարտեզների, հարցազրույցներ, փորձաշրջաններ…. սակայն ապարդյուն։ Բոլոր գործատուները նշում էին մի փաստ, որ մայրն ու երեխան մեկ վայրում միայն բացասական հետեւանքներով աշխատանքային արդյունքներ կբերեն իրենց։ Հայտնում էին իրենց շնորհակալությունը եւ ասում, որ առանց երեխայի գնամ։ Սակայն ընդամենը քսանհիգամյա համառությունս մի բան էր ինձ հուշում. Երեւանում չի կարող չլինել գոնե մի կետրոն, որ չհամաձայնի ինձ ու երեխայիս միաժամանակ ընդունել։ Եվ իմ համառությունն իսկապես հաղթեց. ես աշխատեցի մի կենտրոնում, որը դարձավ ոչ միայն երեխայիս մանկապարտեզն ու իմ աշխատանքային վայրը, այլեւ իմ ու փոքրիկիս ամենասիրելի տեղը։ Առավոտներն այլեւս լարված չէին. մենք գնում էինք մանկապարտեզ որպես աշխատակից եւ սան։ Իհարկե ընթացքում ես բախվեցի բազմահազար, տարաբնույթ, երբեմն անհաղթահարելի թվացող խնդիրների, սակայն չմոռանանք իմ համառության տեսակի մասին, որն օր օրի ավելի էր կարծրանում։ Գործատուիս համբերությունը կարծես իմ համառությանը զուգահեռ մեծանում էր….

Անցավ վեց տարի։ Կենտրոնը, ես, գործատուս, մեր աշխատանքը դարձել ենք կուռ ու երբեմն անմրցունակ։

Այսօրվանից հետհայացքը դեպի այդ վեց տարիները փաստում են միայն մի բան. աշխատանքի մեջ կարեւոր են ոչ թե ժամերը, այլ վերաբերմունքը միմյանց, երեխաներին ու կյանքին։ Ընտանիքամետ գերծատուն այն ղեկավարն է, ով ոչ միայն հասկանում է, որ մայր լինելը աշխատանքի խոչընդոտ չէ, այլեւ ուժ է, փորձ ու հոգատարություն։ Այստեղ չեն դատում մորը երեխայի կողքին լինելու ցանկության համար, այլեւ օգտագործում են մոր ներուժը, որն ավելի է մեծանում, երբ տեսնում է երեխային ապահով միջավայրում, լսում է նրա անհոգ ծիծաղը։ Սա լավագույն խթանն էր ինձնից աշխատանքի հրաշալի արգասիքներ ստանալու համար։ Չէ՞ որ միայն երջանիկ մարդը կարող է անթերի աշխատել։ Ամեն անգամ երեխայիս դաս անելիս, ուրախ վազելիս, անհոգ խաղալիս տեսնելիս ես մտածում էի՝ որքան լավ է՝ իմ աշխատանքը նրա մանկության մի հրաշալի մասն է։ Իմ աշխատանքն ու մայրությունը միաձուլվել էին մի ջերմ առօրյայի մեջ։ Իսկ այս ամենի ետեւում կանգնած էր ընտանիքամետ ղեկավարը։

Ես վստահ եմ՝ ընտանիքամետ գործատուն նա չէ, ով կազմակերպում է տարատեսակ ընտանեկան խնջույքներ, պատրաստում հրաշալի նվերներ իր աշխատակիցների համար։ Ընտանիքամետ է այն գործատուն, ում աշխատանքի հիմքում մարդն է՝ իր ընտանիքով, սիրով ու հոգատարությամբ։ Ապագայի մեծ պլաններով այժմ ես նայում եմ կյանքին։ Եվ այդ պլաններում արդեն ակներեւ են սեփական բիզնեսի ակունքները։ Որպես ղեկավար ես պլանավորում եմ առաջնորդվել ոչ միայն անաչառության ու օրինապահության, կանոնակարգված ու համակարգված աշխատանքի սկզբունքներով, այլեւ ընտանիքամետ լինելու բացառիկ ձիրքով։Ես հավատում եմ, որ ես կկարողանամ ոչ միայն ղեկավարել, այլեւ հոգ տանել։ Մարդիկ ինձ մոտ կգան ոչ թե պարտավորությունից, այլ վստահությունից ելնելով։ Սրտով ղեկավարելը ամենաուժեղ կառավարման ձեւն է։ Ընտանիքամետ գործատուի մոտ մարդը ոչ միայն դրսեւորում է իրեն իր պաշտոնին համապատասխան ու հարիր, այլեւ չի կորցնում իր դերը որպես ծնող, երեխա, քույր կամ եղբայր։ Սա գերազանց տարբերակ է աշխատողի համար դիտվելու ոչ թե որպես ռեսուրս, այլ ՄԱՐԴ։

Հեղինակ՝ Ելենա Մարգարյան