Լիանա Կարապետյան. «Երբ միջանցքներում մարմինդ է «միջանցք»»

«Կետ 33» տեղեկատվական, իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հայտարարել  է «Արժանապատիվ մայրություն» լրագրողական և ստեղծագործական նյութերի մրցույթ՝ մանկաբարձական բռնության թեմայով։ Մրցույթն իրականացվում է «Արժանապատիվ մայրություն. ո՛չ մանկաբարձական բռնությանը» ծրագրի շրջանակում՝ Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի կողմից Շվեդիայի կառավարության աջակցությամբ իրականացվող «Քաղաքացիական հասարակության զարգացման ազդեցության ընդլայնում» ծրագրի շրջանակում։

Ստորև ներկայացնում ենք ստեղծագործական նյութ անվանակարգի համար ստացված աշխատանքները՝ առանց որևէ խմբագրման։ Նյութերը հրապարակվում են հեղինակների համաձայնությամբ:

Նշում․Այս պատմությունները որևէ բժշկի կամ բուժանձնակազմի անդամի մեղադրելու համար չեն, այլ այն մասին են, որ Հայաստանում ծննդօգնության ոլորտում կան խնդիրներ, որոնց մասին պետք է բարձրաձայնել և մտածել դրանց լուծումների ուղղությամբ։

Զգուշացում․Նյութը կարող է պարունակել դաժանության և ցավի նկարագրություններ։

Հեղինակ՝ Լիանա Կարապետյան

 

«ԵՐԲ ՄԻՋԱՆՑՔՆԵՐՈՒՄ ՄԱՐՄԻՆԴ Է «ՄԻՋԱՆՑՔ»»

Բոլոր դեպքերում ծնունդը վեր է…

Բայց երբեմն ընթացքում ապրածդ,

Լուսավոր կետի քողարկված մի ստվեր է

Ծնունդը վեր է,

Ու մարմնիդ համար ՎԵՐածնունդ է

Որից հետո քեզ մնացածը,

Ցավոք վախերով անվերջ անդունդ է,

Ուր պատիվն անգամ արժանավույն

Միշտ ստորադաս է,

Հասարակ…անգույն,

Չորս կողմը միջանցք է…

Անփույթ անցուդարձ

Մարմինդ էլ «միջանցք» է,

Խոսքերի համար չմտածված,

Դեմքերի համար հեգնական սառած,

Ու ցավերդ հոգու, ոչ թե մարմնի

Գերի են դասված,

Որովհետև մայրությունը պարգևն է

գերադասված,

Առաջին ճիչը կյանքին ընդառաջ

Որ խլացնում է պատիվը ճնշող,

Խեղդված ամեն մի հառաչ,

Որ սկիզբ է դնում կրծող լռության,

Հանուն ոմն «հասարակության»,

Ով ցավը զրկում է իմաստից անգամ

Չի ցավազրկում, ցավը ցրում է,

«Քաշածդ ոչ առաջինն է, ոչ վերջին անգամ։

Եղածը մի բան չէ մեռնելու աստիճան»

Դու «պիտի՛», «պիտի՛»,

Բռնության մեկնարկ,

Ստրկացում մտքի

Կռվադաշտ որտեղ մարմինն արարող,

Ոչնչացնում են, դարձնում պարտվող,

Բայց ՎԵՐածնունդը հոգու ու մարմնի,

Ընդդեմ բռնության,

Ու հանուն պատվի,

Արժանի պատվի,

Եվ վեհ ծնունդի,

Որը սկսվում է արգանդից անգամ,

Միշտ ցույց է տալիս,

որ ստեղծագործման այս կատարյալ ուղին,

Միաձուլված կնոջ մարմնին,

Չափազանց վսեմ է,

Հրաշք երկնային,

Եվ ընդդեմ բռնության մանկաբարձական,

Մանկան ծննդի պես բարձր պիտի լինի,

ԿԻՆԸ

Կրողը արժանապատվության։